28 sierpnia 2023 r., po wakacyjnej przerwie odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki, na którym omówione zostały trzy pozycje,
pierwsza z nich to : „Pianie kogutów, płacz psów” Wojciecha Tochmana – książka bardzo wstrząsająca i przygnębiająca. Autor z chłodną precyzją i ujmującą wrażliwością, opowiada o ludziach, których odwaga została na zawsze złamana. O bólu, którego nie dało się ukoić, o lęku, który nie odszedł i wciąż sprzyja przemocy, o nieufności, która zabija wspólnotę a także o bezradności wobec uczuć i wobec choroby.
Wybrane opinie dotyczące książki :
„Wstrząsająca opowieść o bezradności biednych ludzi wobec choroby. Dookoła widać bogactwo, które karmi się strachem i biedą. Świątynie i inne zabytki Kambodży odwiedzane są przez miliony turystów z całego świata, którzy nie widzą beznadziei tych biednych ludzi.”
„Przerażający dokument – życie ludzi w Kambodży w czasach współczesnych. Wyzysk, tortury, brak opieki medycznej to zwykła codzienność. Książka porusza czytelnika do głębi.”
„Wstrząsający dokument o ludziach mieszkających w Kambodży, ludziach najbiedniejszych, którzy po wojnach domowych w ich kraju są ubodzy nie tylko materialnie ale także duchowo”
Druga omawiana książka to : „Przystań na krańcu świata ” Francesci Brill, jest to pasjonująca powieść oparta na losach dziennikarki Emily Hahn w okupowanym Hongkongu w czasach drugiej wojny światowej. Według klubowiczek książka wyjątkowa, a jej treść to gotowy scenariusz na film.
Wybrane opinie dotyczące książki :
„Książka wyjątkowa, pasjonująca opowieść…:
„Autorka porusza ciężkie tematy wojny, obrazy z inwazji Japończyków, dramatyczne przeżycia bohaterki. Książka to gotowy scenariusz na film”
„Ciekawa opowieść o miłości młodej dziennikarki amerykańskiej i angielskiego majora…”
„Wspaniała opowieść o amerykańskiej dziennikarce, która przebywa w Hongkongu w czasie II wojny światowej”
„Bardzo ciekawie opisana atmosfera w okupowanym przez Japończyków mieście. Książkę czyta się z zapartym tchem, polecam!”
Trzecia omówiona książka to : „Dobro jako choroba zakaźna” s. Małgorzaty Chmielewskiej czyli codzienne zapiski ukazujące świat, w którym autorka żyje wraz ze swoimi podopiecznym – osobami wykluczonymi.*Dla swoich „niepełno-sprawnych”, ale „pełno-ludzkich” tworzy DOM, często pierwszy prawdziwy, a już na pewno taki, jakiego dotąd nie mieli. O trudach codzienności, zmaganiu się z urzędniczymi absurdami, bezdusznymi przepisami siostra Małgorzata opowiada w sposób bezkompromisowy, z właściwym sobie poczuciem humoru. Nade wszystko jednak kieruje do czytelnika słowa mądre, pełne światła i wrażliwości na drugiego człowieka.
Wybrane opinie dotyczące książki :
„Książka jest dziennikiem prowadzonym przez siostrę Małgorzatę Chmielewską, w którym opisuje codzienne życie w Zachcinie, gdzie mieszka ze swoimi podopiecznymi (bezdomni, chorzy, samotne matki, niepełnosprawni i biedacy). Prowadzi tam dom dla wszystkich, którzy potrzebują pomocy, wspiera ich nie tylko materialnie ale także duchowo. Potrafi tyle dobra uczynić dla bliźnich, żyje ich życiem i dlatego podziwiam ją bardzo i cieszę się, że mogłam chociaż przeczytać jedną publikację o „dobru”, które jest dzisiaj tak niepopularne”
„Dziennik prowadzony przez siostrę Chmielewską pokazuje jak można pomagać ludziom biednym, chorym, bezdomnym którzy znaleźli się w trudnym położeniu. Jestem pełna uznania dla jej codziennej walki o poprawę życia ludzi zagubionych i zapomnianych przez innych. Wzruszający dokument”
„Książka jest mądra, prosto napisana, daje wiele wzruszeń, nadziei… Jest godna uwagi, powinien ją każdy przeczytać”
